Rozdział 33 :3

ROZDZIAŁ 33 :3

Nina:
-Dość!- krzyknęłam gdy James z Carlosem znów zaczęli się o mnie kłócić
-Ty dajesz mu spokój!- wskazałam na Jamesa- A ty.... Yyyhhhmmm.... Gadaj gdzie jest Sid!
-Już jej nie zobaczysz. Auto ją potrąciło jak byłem z nią na spacerze i ona... -szepnął, a ja wybuchnęłam płaczem. Uciekłam do swojego pokoju i siedzę tak już 2 dzień, bez jedzenia i picia i mam ochotę się zabić. Nikogo nie wpuszczam, bez wyjątku. Mam już dość! Pierwszo Carlos mnie zdradza, potem ginie Pati i teraz jeszcze Sydney.... A na dodatek Alex chce wyjechać z powrotem do Londynu! Boże... Za jakie grzechy???

CLAUDIA:
Od tygodnia mam poranne mdłości i źle się czuję. Zeszłam na dół. James i Carlos ZNOWU się kłócili...
-I widzisz co narobiłeś?! Nawet psa upilnować nie umiesz! Ty tylko krzywdzisz wszystkich do okoła!- krzyczał Maslow
-A ty spójrz na siebie! Ja się nie mieszam w twoje życie prywatne!- odpowiedział mu Pena. Znów doszło do rękoczynów. Próbowałam ich rozdzielić ale oberwałam od Carlosa w brzuch. Upadłam na ziemię. To tak cholernie bolało! Chłopaki zawieźli mnie do szpitala. Dali mi tam leki przeciwbólowe i zabrali mnie na USG brzucha. Co było dalej? Nie pamiętam bo zemdlałam.... Obudziłam się na łóżku szpitalnym. James siedział obok mnie i trzymał mnie za rękę, a  za nim stali moi pozostali przyjaciele+ Alexa Vega. Do sali wszedł dr. Martin
-Niestety mam dla was złą wiadomość. Byłaś w 5 tygodniu ciąży i poroniłaś. Przykro mi. Możesz już wracać do domu- podał mi wypis. Momentalnie zaszkliły mi się oczy. Wróciliśmy do domu w podłych  nastrojach. Nina, Logan i Asia zamknęli się w pokojach, Kendall w piwnicy, Carlos i Alexa gdzieś poszli a Alexandra zaczęła się pakować. Pożegnała się ze wszystkimi i po godzinie już jechała na lotnisko taksówką.
-Clauduś jak się czujesz?- spytał Jamie
-A jak mam się czuć? Straciliśmy nasze dziecko...
-Wiem- przytulił mnie- Ale może to i lepiej? Pomyśl.... Nie byliśmy na to gotowi, a w przyszłości możemy mieć jeszcze całą gromadkę dzieci
-Może i masz rację- uśmiechnęłam się- Kocham cię
-Ja ciebie też- pocałował mnie. Włączyłam telewizor i zaczęliśmy oglądać jakąś komedię....

NINA:
Biedna Clau. Współczuje jej.... Ale to nie zmienia faktu, że moje życie nadal wali się jak po trzęsieniu ziemi. Zadzwonił mòj telefon. Gustavo. Odebrałam (N-Nina; G-Gustavo; K-Kelly)
N: hallo?
G: Nina McLeod?
N: Tak to ja
G: posłuchaj... Wiem że obiecałem ci że po świętach nagrasz płytę a jest już lipiec ale niestety nie dam rady. Będziemy nagrywać   BTR trzeci album i niestety muszę zerwać z tobą kontrakt
N: No dobrze.... Ale gdzie ja teraz znajdę pracę?
K: jak chcesz to mamy wolną posadę wizażysty BTR. Wybierałabyś im ciuchy na wyjścia, wywiady i koncerty, robiła makijaż i wybierała fryzury. Zgadzasz się?
N: jasne. A macie jeszcze coś dla Asi?
K: no pewnie! Będzie robić to co ty
N: no to zgoda. Dowidzenia
G: Żegnam

Ehh...Może i płyty nie wydam, ale za to mam pracę. Ktoś zapukał do mojego pokoju
-Kto tam?- spytałam
-Logan- mruknął
-Prszę- wszedł i usiadł obok mnie na łóżku. Wyglądał okropnie. Pomięte ciuchy, rozczochrane włosy i sińce pod oczami. Wrak człowieka.
-Możemy pogadać? Proszę... Od kiedy nie ma Pati brakuje mi tego- zaczął
-Jasne... Mi też brak tej szalonej osóbki- uśmiechnęłam się
-Jak ty to robisz?- spytał
-Ale co?
-Carlos, Alexa, Alexandra, Clau, Patricia i Sydney a ty żyjesz jak gdyby nigdy nic. Nie widać tego po tobie a nie jeden już by się zabił
-Ja... Tak naprawdę to duszę to w sobie i tylko na pozór jestem spokojna.... Ale kiedyś nie wytrzymam.... Te wszystkie emocje wezmą nade mną władzę a wtedy może być już za późno na ratunek- popłakałam się
-Obiecasz mi coś?- kiwnęłam głową na tak- Kiedy będzesz mieć już dość i się poddasz to powiesz mi o tym dobrze? Powiesz i zrobimy to razem- przytulił mnie
-W porządku Logan. Razem...- spojrzałam na niego i nasze twarze zaczęły się do siebie zbliżać... Tak.... Całowaliśmy się z Loganem coraz bardziej namiętnie. Oboje potrzebowaliśmy teraz czułości i bliskości drugiej osoby, nawet jak to był mój przyjaciel. Zabrakło nam powietrza więc odsunęliśmy się od siebie.
-Dziękuję-szepnęłam- Tego mi było trzeba
-Mi też - uśmiechnął się poraz pierwszy od śmierci Pati
-Ale to nic między nami nie zmienia?- spytałam dla pewności
-O czym ty mówisz przyjaciółko? Przecież my TYLKO rozmawiamy- zaśmiał się i wyszedł.... Mam pomysł! Nad łóżkiem mam całą białąścianę więc..... Zbiegłam szybko do piwnicy po różne farby. Siedział tam Kendall z gitarą i stosem kartek
-Mam już połowę piosenki!- pochwalił się
-To świetnie! Jak skończysz to przyjdź do mnie!- wróciłam szybko do pokoju. Zaczęłam malować. Po 3h skończyłam. Efelt był wpaniały! Nad łóżkiem namalowałam portret Sydney a naokoło niej zawiesiłam ramki ze zdjęciami z każdym z moich przyjaciół. Byłam z siebie zadowolona. Może nie będzie aż tak źle? Może mimo wszystko dam radę i wyjdę na prostą? Pożyjemy, zobaczymy....

################################################

Hejka Rushers! Wszystkiego naj z okazji DNIA SZCZĘŚCIA! A oto rozdział na który czekaliście ^^ napisałam go w 1,5 h! Mój rekord! A teraz idę się schować w szafie bo czuję, że cało z tegonie wyjdę jak to przeczytacie :/ To ja spadam! Pozdrawiam,

Nina Rusherka xoxo