Rozdział 44 ;)

Nie bòjcie się... Tak jakby Carlos przeżyje....

~~~~*~~~~

NARRATOR:

"Można by pomyśleć że to już koniec. Zmarł. Ale nawet najgorszy rycerz nie poddaje się bez walki, a zwłaszcza wtedy, gdy ma dla kogo żyć..."

Lekarze siłą wyprowadzili Ninę z sali. Strasznie płakała. Mogła stracić miłość swojego życia przez jeden głupi pożar. Rozpoczęto reanimację. Raz, dwa, trzy i nic... Raz, dwa, trzy i też nic... Zwiększono moc respiratora. Raz, dwa, trzy i znowu nic... Po upływie dziesięciu minut lekarze się poddali. Stwierdzili zgon. Jednak czy mieli 100% rację?

CARLOS:

Po wyskoczeniu z płonącej willi ogarnęła mnie ciemność. Nagle ujrzałem światełko. Bardzo malutkie. Zaczęło się zbliżać. Wszystko rozbłysło i znalazłem się na... Chmurze??? Byłem ubrany na biało, czysty, bez zadrapań itd itp.
-Czy ja umarłem?- spytałem sam siebie
-Witam w Niebie!- zza olbrzymiej, złotej bramy wyszedł zakonnik.
-Kim jesteś?- spytałem
-Św. Piotr- przedstawił się
-Co z Niną? Żyje? Wszystko dobrze?- podbiegłem do niego
-Ej ej ej... Ty umarłeś! Nie żyjesz! Skoro jej tu nie ma to znaczy że jest na Ziemi- wyciągnął z kieszeni wagę i trzy worki
-Ja ją kocham i chcę do niej wrócić!- tłumaczyłem
-Widzisz te worki i wagę?- wskazał na nie
-Tak
-To są twoje uczynki. Jeśli dobrych będzie więcej- zostaniesz aniołem, jeśli złych będzie więcej- idziesz do piekła, a jeśli będzie ich po równo- do czyścca- na jednej szalce położył czarny worek a na drugiej biały. Dobrych uczynków było minimalnie więcej
-W takiej sytuacji poszedłbyś do czyścca ale... Mam tu jeszcze złoty worek. Dostaje się go za specjalne zasługi. W twoim przypadku jest to uratowanie panny McLeod- złoty worek położył na białym i teraz dobrych uczynków było znacznie więcej.
-Czyli zostanę aniołem?- zdziwiłem się
-Alleluja! Alleluja!- rozbrzmiała muzyka
-Przepraszam cię- Piotr wyjął z kieszeni telefon i odebrał. Porozmawiał chwilę i się rozłączył
-Szef dzwonił. Chce ci dać szansę. Wrócisz na Ziemię do swojego dawnego życia- oznajmił
-Ale?- zawsze musi być jakiś haczyk
-Ale jak to zrobisz stracisz głos. Odzyskasz go dopiero jak udowodnisz że naprawdę kochasz Ninę a ona ciebie
-Przecież jestem piosenkarzem!- załamałem się
-Na odpowiedź dostajesz 24h. Po tym czasie musisz zdecydować czy wracasz na Ziemię czy zostajesz tutaj- powiedział i znikł. W mojej ręce pojawił się tablet. Na ekranie było pokazane to co akurat dzieje się z moim ciałem. Byłem wieziony na salę po operacji. Serce... Jestem zjawą więc nie mam serca... No to zdenerwowałem się bardzej gdy zobaczyłem Ninę wbiegającą do szpitalnej sali pooperacyjnej. Płakała. Jak ja bym chciał ją teraz przytulić, pocałować... Nie pozwolę żeby cierpiała z mojego powodu...
-Św. Piotrze! Podjąłem już decyzję!

NARRATOR:

Lekarz wyszedł z sali Latynosa. Nic nie powiedział tylko spóścił głowę w dół..
-Nieeee!- Nina z chisterycznym płaczem wleciała do sali z trupem.
-Musisz żyć! Żyj! Zmartwychwstań! Nie zostawiaj mnie...- potrząsała jego ciałem. W końcu straciła nadzieję i po prostu go przytuliła. Jej łzy wleciały do jego ust i w tym samym momencie chłopak otworzył oczy. -------^------^---------^------------^-----^^^^^/\/\/\
Jego serce na nowo zabiło.
- Carlos- szepnęła przerażona dziewczyna. Do sali wleciał lekarz. Musiał wyciągnąć latynosowi rurkę z gardła bo zaczął samodzielnie oddychać
-To cud!- stwierdził i wyszedł
-Tak się cieszę! Kocham cię- pocałowała go. Carlos chciał powiedzieć jej to samo ale nie mógł. Słowa Św. Piotra się sprawdziły. Wrócił do żywych ale stracił głos...
-Czemu się nie odzywasz?- wystraszyła się dziewczyna. Latynos wyjął jej z kieszeni telefon i napisał:
"Straciłem głos i szybko go nie odzyskam. Kocham cię ;**"
-Ojej... Ja chcę ci bardzo podziękować. Gdyby nie ty to by mnie ty nie było. Nie wiem jak ci się odwdzięczę- wtuliła się w niego
"Drobiazg. Dla ciebie zrobię wszystko. Odwdzięczyć? Hymmm... Wystarczy że zgodzisz się zostać moją żoną :) "
-Carlos.... Naprawdę?- chłopak kiwnął twierdząco głową
-Zgadzam się!- pocałowała go namiętnie. Nagle obydwoje otoczyła świecąca aureola i Latynos odzyskał swój głos
-Kocham cię Ninuś, bardzo, i nigdy nie przestanę- wychrypiał....

################################################

Jakoś dziwnie mi się to pisało :/ Ale bardzo mi się podoba ten rodział ^^ uwielbiam pisać wzruszająco i romantycznie <3 Czekam na wasze komentarze, pozdrawiam

Nina Rusherka xoxoxo