Rozdział 35 :3

Rozdział 35 :3

NINA:

Minęły już dwa dni od kąd Sydney z tąd wybiegła. Robiło się coraz  zimniej. Jak co 2 h do piwnicy wszedł jeden z goryli.
-Gdzie ja właściwie jestem?- szepnęłam już ledwo mówiąc.
-W Polsce kochana. W Polsce- zaśmiał się i wyszedł. 

No to już po mnie. Sid w życiu nie dostanie się do USA... Przecież nie przepłynie całego oceanu! A zresztą... Co mi tam. I tak już nie mam po co żyć... Usiadłam wygodniej na drewnianym krześle. Poczułam coś w kieszeni... Telefon! Wysunęłam go z kieszeni choć w związanych rękach było to trudne. Wystukałam szybko SMSa "Porwali mnie jestem w Polsce ratunku!" wysłałam do pierwszej osoby na mojej liście kontaktów.... "Carlos Pena Jr".... Teraz wystarczy tylko czekać na ratunek... Miałam wysłać jeszcze jednego SMSa ale jak na złość padła mi bateria...

*7 months later*

ASIA:

-Logan ja tego dłużej nie zniosę! Musimy ją w końcu znaleźć!- wybuchłam.

-Próbujemy od czerwca a jest już marzec i nic!- odkrzyknął blondyn

-Dość- powiedział Logan i wyszedł z domu, ale zaraz wleciał do niego z powrotem krzycząc:

-Duuuuuuuuuuuuuuuch!!!- schował się na kanapą. To samo zrobił Kendall i James. Razem z Clau poszłyśmy zobaczyć co takiego oni tam zobaczyli.

-S-Sydney?- wyjąkałam widząc w drzwiach psa

-Hał hał!- zaszczekała. Była niecierpliwa i kręciła się w kółko i szczekała. Chyba chciała żebyśmy za nią gdzieś poszli. W tym samym momencie do domu wrócił Carlos. Sam. Bez Alexy.

-O nie...- westchnął widząc Sydney- Od jak dawna nie ma Niny?- dodał

-Od 7 MIESIĘCY DEBILU!- wrzasnęła na niego Claudia

-Eh... Wiem jestem: debilem, skończonym idiotą, ofiarą losu, bezmózgim piosenkarzem któremu sława do łba uderzyła itd... ale musicie mnie wysłuchać- spojrzał na nas błagalnym wzrokiem

-Słuchamy- dołączyli do nas chłopacy

-Sid nie umarła.... porwali ją nasi psychofani.... I Ninę chyba też... ona przysłała mi w lipcu SMSa, że ją porwali i jest gdzieś w Polsce ale nie chciałem jej uwierzyć... Myślałem że mnie wkręca... aż do teraz- posmutniał

-TY!!!! I UKRYWAŁEŚ TO PRZEZ TYLE CZASU!??!?!?!?!?!?!?!- krzyknęliśmy razem

-Sorry... to jak szukamy ją czy nie?

-A co ci napisała?- uspokoił się Logan

-Że jest w Polsce bo ktoś ją porwał i potrzebuje pomocy- spuścił głowę

-No to już jakiś trop- zamyśliłam się

-HEJKA LUDZISKA! Co wy tacy smutni? Mam dla was wspaniałe wieści!- wparowała do domu.... Justine? O.o

-Co ty tu..?- zdziwił się James

-Jestem szefem CSI w Los Angeles i iiii... znalazłam Ninę!- usiadła na fotelu

-Namierzyłam ostatnią lokalizację jej telefonu. Jest w Polsce a dokładnie w opuszczonym magazynie w Wiśle
 -W górach???- nie mogłam uwierzyć 
-Tak. To ładować się do odrzutowca i lecimy na ratunek!- wyszła z domu 
-Ja jadę- wyszedł za nią Logan 
-To moja kuzynka- wyszedł James 
-Hał! Hał!- wyszła Sydney 
-Co się tak patrzysz? Jeden za wszystkich wszyscy za jednego!- Kendall też wyszedł 
-Wiesz co?- spytała Clau 
-Zostajesz? 
-Taaa...Ktoś musi pilnować domu - poszła do kuchni Claudia 
-No to ja jadę- wyszłam a chwilę po mnie wyszedł też Los. Chyba coś zrozumiał. Wsiedliśmy do wojskowego odrzutowca i ruszyliśmy w stronę Polski. Oby nie było za późno...  

NINA:

 Nadzieja matką głupich. Czyli wszyscy mieli mnie gdzieś. Prawdziwa przyjaźń jednak nie istnieje. Nie w tych czasach. Jestem poobijana, podrapana, chora... Straciłam głos, mam wysoką gorączkę i okropny kaszel. Boże gdzie jesteś? Nagle przez dach ktoś wleciał 
-Łohoho ale mnie poniosło haha- to był Piotr Żyła!
 -Skocznie przeleciałem haha... A ty co tu robisz haha- spojrzał na mnie
- Nic nie powiesz? Haha...- odwiązał mnie
- Muszę lecieć na zawody haha- i wyszedł przez dziurę w dachu którą zrobił 
-Nie jesteś już nam potrzebna. Jak widać twoi przyjaciele cię zostawili. Chcieliśmy ich ściągnąć do Polski ale się nie udało. Niestety za dużo wiesz i musimy cię zlikwidować- do pomieszczenia weszli ci wszyscy goryle. Dwóch z nich mnie zrzuciło z krzesła. Nie miałam sił nawet ruszyć się z podłogi. Ich szef trzymał w ręku pistolet. Strzelił mi prosto w brzuch. Zabolało okropnie. Pojawiło się mnóstwo krwi. Miał strzelić drugi raz. Usłyszałam huk i hałasy. Coraz bardziej kręciło mi się w głowie. Otworzyłam oczy i.... Myślałam że to sen. Wszyscy goryle zostali powaleni przez antyterrorystów a do mnie podbiegli moi przyjaciele. Płakałam. Ale sama nie wiem z czego... Z bólu czy ze szczęścia? Carlos? Ja muszę... Nie wiem jak ale podniosłam się z ziemi o własnych siłach. Podeszłam do niego i z całej siły kopnęłam w krocze. Upadł na zakrwawioną ode mnie podłogę i zwijał się z bólu a ja zemdlałam. Po tych 7 miesiącach w tej ciemnej piwnicy zmądrzałam. Już NIGDY mu nie wybaczę... 

 LOGAN: 

 Eee... Nina postrzelona i w tak okropnym stanie, ledwo żywa kopnęła Carlosa tak że aż wrzeszczał z bólu? Ta dziewczyna coraz bardziej mnie zaskakuje! Po tym jak zemdlała zawieźliśmy ją szybko do szpitala. Po 5min wyszedł do nas lekarz 
-Państwo to jej rodzina?- spytał
 -Jestem jej kuzynem i prawnym opiekunem co z nią?- podszedł do niego James 
-Nie jest dobrze. Ma od dłuższego czasu nieleczoną grypę, jest odwodniona, straciła dużo krwi i ma ranę postrzałową w brzuchu. Są dwa rozwiązania. Albo wyleczymy najpierw grypę ale do tego czasu może się wykrwawić... Albo operujemy ale może dojść do bardzo poważnego zakażenie i nie przeżyje do jutra- powiedział lekarz 
-Jakie ma szanse?- spytałem 
-W obu przypadkach ma 20% szans na przeżycie 
-Operujemy od razu- zadecydował James. Podpisał odpowiednie papiery i wywieźli ją na salę operacyjną. 
-To wszystko przeze mnie- rozryczał się Carlos. 
 -Nie zaprzeczam- usiadłem koło niego. Teraz los Nininy jest w rękach Boga.... Operacja trwała bardzo długo. Justine, Carlos i Asia zasnęli. Kendall grał w grę na telefonie aby się odstresować, James rozmawiał z Clau przez telefon a ja.... Siedziałem i myślałem nad tym, co będzie, co my zrobimy jak zabraknie nam Ninusi. Wszyscy płakali. Nawet przez sen. W końcu z sali operacyjnej wyszedł lekarz. Wszyscy od razu do niego doskoczyli. 
-I co z nią?- spytał łamiącym się głosem James 
-Operacja się udała. Usunęliśmy kulę. Najbliższe 48 h będzie decydujące. Jeśli je przeżyje, powinno być dobrze. A teraz przepraszam państwa- powiedział i odszedł. Odetchnąłem z ulgą. Oby wszystko było dobrze.... Będzie dobrze! Musi... Popłakałem się. Wyjąłem telefon i zadzwoniłem do Alexandry. Powinna wiedzieć w końcu to jej siostra. Poprosiła mnie abym do niej dzwonił jak tylko coś się stanie. 
-Halo?- usłyszałem jej głos 
-Alex? To ja Logan. Nina jest w szpitalu... 
-OMG! Co się stało? 
-Została porwana i postrzelona. Może nie przeżyć do jutra... 
-Jezu... Niestety nie mogę przyjechać. Zadzwoń jak dowiesz się czegoś więcej i dzięki za informacje. Pa 
-Pa -ach ta siostrzana miłość. Nagle coś się zaczęło dziać. Kilka pielęgniarek i lekarzy wbiegło na salę Niny. Po 30 min wyszli. 
-Co się stało?- spytałem przestraszony 
-Musieliśmy ją reanimować. Niestety.....

##################################################################################################################################################################

No i mamy kolejny rozdział.... Długością nie zachwyca, treścią też nie ale jest. Proszę was o głosy w ankiecie i.....

                          Zdziwisz się kto? Zdziwisz się skąd?
                            A ja Ci życzę Wesołych Świąt!
                               Pomyślisz sobie, to jakaś bajka!
                                 A ja Ci życzę smacznego jajka!
                                   Czy jestem szczera? Nie miej obawy!
                                     Bo również życzę miłej zabawy!

               

WESOŁYCH ŚWIĄT WIELKANOCNYCH, BOGATEGO ZAJĄCA, WESOŁEGO JAJKA, MOKREGO ŚMINGUSA-DYNGUSA I ZABAWNEGO PRYMA APRYLIS, ŻYCZY,

NINA RUSHERKA XOXOXO